Volgens traditie (sinds 2 jaar) gaan we om het jaar met de Cubs, Junioren en Colts op jeugd trip naar het buitenland (het andere jaar doen we dan in dezelfde periode mee met het Beachrugbytoernooi in Hoek van Holland). Dit jaar stond Wenen op het programma! De jeugd was een paar weken voor vertrekt al opgewarmd tijdens een gezellige vrijdagavond, waarbij onder andere de trip-regels en opdrachten werden uitgelegd en de kamer en treincoupé-verdeling werd vastgelegd. Zo konden we vrijdagavond 26 april goed voorbereid op pad. Met Bertus, de trip-mascotte, die door de trip-oudsten was gemaakt en de hele reis door de trip-jongsten verzorgd en voorzien werd. Hieronder volgt nog een stukje van Bertus zelf, opgetekend door een van de Cubs.
De treinreis kende wat vertraging, waardoor we meteen een stukje programma moesten aanpassen in Wenen. Eenmaal aangekomen bij de eerste club, Stade Wien, kon vrij snel de eerste wedstijd van de Colts beginnen. De Colts werden aangevuld door een andere club uit de buurt en een aantal van onze eigen junioren en konden zo een mooie wedstrijd spelen. Daarna kwamen de Junioren zelf aan de beurt en sloten de Cubs af. Het niveau van Stade Wien lag iets boven dat van ons. Dit resulteerde in een tweede helft waarbij er gemixt werd en iedereen aan leuk rugby toe kwam. We kregen lekker te eten in de derde helft (al zal niet iedereen die mening delen…) en tijdens het afsluiten en “man of the match” benoemingen werden diverse clubrelikwieën uitgewisseld.
Daarna naar de jeugdherberg in het centrum. Ondanks dat er weinig geslapen was in de trein die nacht ervoor, hadden er nog wel wat kinderen plannen om de buitenlucht van Wenen op te zoeken; dit werd onder begeleiding van de coaches dan ook gedaan door de Junioren en de Colts. De volgende morgen was het wéér vroeg opstaan en ontbijten, lunchzakjes mee en op pad. De Cubs gingen een klimbos in Wenen verkennen; de Junioren en Colts waren uitgenodigd door Rugby Union Donau, een andere club uit Wenen, maar gingen voorafgaand aan deze wedstrijd nog wat vertier zoeken in pretpark Prater. De coaches hielden de bagage in de gaten onder het genot van een (ge)bakkie en de jongelui vermaakten zich in achtbanen en spookhuizen. Eenmaal aangekomen en warm gelopen bij Donau werden de spelers onder begeleiding van een echte schotse Piper het veld op gestuurd en werd in de eerste helft duidelijk dat de tegenstander een stukje beter was. Toen na de eerste helft gemixt was, werd het een mooie wedstrijd om naar te kijken. Ook hier werd afgesloten met een etentje tijdens de derde helft en club versierselen uitgewisseld, het clubhuis hier kon wel wat opsmuk gebruiken …
Toen moest toch echt de aftocht geblazen worden. De Cubs werden weer herenigd met de Junioren en Colts en recht voor het centraal station was er schnitzel met patat geregeld in een authentiek Weens/Oostenrijks restaurant, wat de jongens en meiden zich erg goed lieten smaken, want het clubvoedsel werd wel wat bekritiseerd. Daarna de spullen verzamelen en naar de trein, die ook alweer begon met vertraging, maar de RCW jeugd heeft laten zien zich prima op een perron te kunnen vermaken… Toen via Arnhem naar Wageningen waarna afgesloten werd in het clubhuis door de rechter met een paar laatste zeer positieve uitlatingen. Bertus is weer veilig thuis afgeleverd en iedereen kon moe maar voldaan met moeders of vaders mee naar huis. Het was mooi!
Hallo Bertus spreekt hier.
Ik werd meegenomen op jeugdtrip van RCW….. naar WENEN. Ik heb het heel leuk gehad door de trip jongste, al werd ik soms ook wel eens vergeten. En wat was die treinrit lang zeg, en ook nog die vertraging.
Toen we aankwamen stond ons een paar zware wedstrijden voor de boeg. Ondanks dat hadden we toch nog een leuke avond, want ik mocht ook nog op de groepsfoto!
Maar toen we in de herberg waren merkte ik toch dat niet iedereen die lieve Bertus op zijn kamer wou… Toen ik toch nog een plekje wist te veroveren en eindelijk sliep kwam Adriaan alweer binnen stormen om ons wakker te maken.
Toen ik nog steeds zat te mopperen of het niet iets later kon werd ik alweer meegenomen naar het klimbos. Terwijl iedereen naar boven ging bleef ik lekker beneden, niks voor mij die hoogtes. Daarna kregen we ook nog eens lekkere schnitzels met patat.
De tijd ging daar zo snel dat we ook alweer naar huis moesten. Weer zo’n lange treinrit en we begonnen al met vertraging. Een ding was wel genieten, ondanks die vertraging werd er een leuk sfeertje opgezet.
Bertus
According to tradition (for 2 years now), we go on a youth trip abroad with the Cubs, Juniors and Colts every other year (the other year we participate in the Beach Rugby Tournament in Hoek van Holland in the same period). This year Vienna was on the program! The youth had already warmed up a few weeks before departure during a pleasant Friday evening, during which, among other things, the trip rules and assignments were explained and the room and train compartment distribution was determined. This way we were well prepared to hit the road on Friday evening, April 26. With Bertus, the trip mascot, who was made by the trip seniors and was cared for and provided by the trip youngest throughout the trip. Below you can find some quotes from Bertus himself, recorded by one of our Cubs.
The train journey was somewhat delayed, so we immediately had to adjust a part of the program in Vienna. Once we arrived at the first club, Stade Wien, the Colts’ first match could start quite quickly. The Colts were supplemented by another club from the area and a number of our own Junioren and were able to play a great match. Then it was the Junioren’s turn, followed by the Cubs. The level of Stade Wien was slightly above ours. This resulted in a second half where teams were mixed and everyone got to enjoy some fun rugby. We were treated well in the third half (although not everyone will share that opinion…) and during the closing and “man of the match” appointments various club relics were exchanged.
Then to the youth hostel in the center. Even though there was little sleep on the train the night before, some children still had plans to explore the great outdoors of Vienna; this was done by the Juniors and the Colts under the guidance of the coaches. The next morning we had to get up early again and have breakfast, pack our lunch bags and hit the road. The Cubs went to explore a climbing forest in Vienna; the Juniors and Colts were invited by Rugby Union Donau, another club from Vienna, but prior to this match they went to the Prater amusement park for some fun. The coaches kept an eye on the luggage while enjoying a cup of coffee and the young people had fun on roller coasters and haunted houses. Once they arrived and warmed up at Donau, the players were sent onto the field under the guidance of a real Scottish Piper and it became clear in the first half that the opponent was a bit better. Once the first half was mixed, it became a great match to watch. Here too it ended with a dinner during the third half and club decorations exchanged, the clubhouse here could use some decorations…
Then the trip really had to be closed. The Cubs were reunited with the Junioren and Colts and right in front of the central station, schnitzel and fries were arranged in an authentic Viennese/Austrian restaurant, which the boys and girls enjoyed very much, as the club food was somewhat criticized. Then we collected our things and went to the train, which again started with a delay, but the RCW youth showed that they could enjoy themselves on a platform… Then via Arnhem to Wageningen, after which the judge concluded in the clubhouse with a few last very positive statements. Bertus was delivered home safely and everyone was able to go home with their mothers or fathers, tired but satisfied. It was beautiful!
Hello, Bertus speaking here.
I was taken on a youth trip from RCW… to VIENNA. I had a lot of fun thanks to the trip youngest, although I was sometimes forgotten. How long that train ride was, and also the delay.
When we arrived we had some tough games ahead of us. Despite that, we still had a nice evening, because I was also allowed to be in the group photo!
But when we were at the inn I noticed that not everyone wanted sweet Bertus in his room… When I managed to find a place and finally fell asleep, Adriaan came rushing in again to wake us up.
While I was still grumbling about whether it couldn’t be done a little later, I was taken to the climbing forest again. While everyone went up, I stayed down, those heights are not for me. Afterwards we also got delicious schnitzels with fries.
Time passed so quickly there that we had to go home again. Another long train ride and we were already delayed. One thing was enjoyable: despite the delay, a nice atmosphere was created.
Bertus