Het is een wat kille mistige zaterdagochtend op sportpark ‘de Zoom’ van de rugbyclub. De
velden liggen er mooi bij. Het is ook weer vanouds, ontzettend druk omdat gelijkertijd er
verschillende voetbalverenigingen ook bezig zijn met hun competitie af te werken.
Parkeren blijft dan ook de ultieme uitdaging.
De eerste wedstrijd van de Mini’s is tegen ‘the Pigs’ uit Arnhem. En dat is in de loop van de
jaren een behoorlijke ‘Angstgegner’ geworden, zoals de Duitsers zouden zeggen. Het is
altijd een enorm lastige tegenstander, een team dat behoorlijk op elkaar is ingespeeld met
een enorme drive naar voren. RCW moet een goede dag hebben om van deze taaie ploeg
te winnen. En in de eerste wedstrijd hebben de mini’s niet ‘die goede dag’. Al in de eerste
helft staan ze al flink achter. ‘The Pigs’ spelen snel, compact en lijken soms wel meer
spelers in het veld te hebben staan dan toegestaan! Het lijkt wel of het tempo voor de
Mini’s te hoog is. Het is vandaag een beetje heel veel achter de feiten aanlopen.
In deze leeftijdsklasse zie je ook soms enorme verschillen; kleinere jongens en meisjes,
naast vele grotere kinderen, die al een enorme groeispurt achter de rug hebben. ‘The Pigs’
hebben een flink aantal van die grotere rugbyspelers en dit lijkt het verschil dan ook wel te
maken in de wedstrijd; veel meer snelheid, veel meer als een goed geoliede machine, die
over het veld dendert. Het wordt een wedstrijd met alleen maar tegentreffers, en de
achterlijn van de tegenstander wordt nauwelijks gehaald. Het wordt een wedstrijd om
gauw te vergeten maar ook om lering uit te trekken. Het voorstel om vanaf januari 2026 de
spelers van Wageningen en van Ede meer samen te laten trainen, zodat het meer één
team kan worden, lijkt mij een goed idee. Dan kunnen ze elkaar meer kennen en op elkaar
ingespeeld raken. Dan kan RCW meer een vuist maken.
Tussen de eerste en tweede wedstrijd (er is een ploeg uit Apeldoorn gekomen, waardoor
er minder wedstrijden worden gespeeld maar ze duren wel langer) zit drie kwartier. Dat is
best wel veel voor de Mini’s. Er worden balspelletjes gedaan om de spieren warm te
houden. Om 11:20 begint de laatste wedstrijd tegen het team uit Apeldoorn. Nu had ik ze
zien spelen tegen ‘the Pigs’uit Arnhem en die twee waren redelijk aan elkaar gewaagd.
Nou, dan voelt u ‘m als lezer al aankomen; het gaat stormen…
Ook in deze wedstrijd zit het niet mee; Apeldoorn speelt hetzelfde soort spelletje als ‘the
Pigs’; compact, hoge druk zetten op de tegenstander hun eigen helft en een aantal ‘flinke
stieren’ in het team te hebben. Die beuken er flink op los, dwars door de verdediging heen.
Tja, dan vliegen de punten je al snel om de oren. Gaandeweg de wedstrijd zie je wel meer
venijn in het team van de Mini’s komen; de ‘over-mijn-lijk’ mentaliteit komt naar boven
borrelen maar het is eigenlijk al te laat. De tweede nederlaag is onvermijdelijk. De jonge
scheidsrechters zijn overigens van een uitstekend niveau, waardoor de wedstrijden soepel
en fair verlopen. Een applaus waard!
Het was een zware zaterdag met ‘maar’ twee wedstrijden. De kans om er alsnog eentje te
winnen is vandaag niet aanwezig. Het is een harde les maar biedt voldoende
aanknopingspunten voor betere resultaten. Nu gaat het in deze klasse ook om
spelvreugde en die is er gelukkig ook maar ja, elk kind wil een spelletje ook winnen. De
heerlijke broodjes worst na afloop zijn een welkome goede afsluiter van deze zware dag.
Wat is dat toch een geweldige troost biedende traditie!
It’s a chilly, misty Saturday morning at sports park ‘de Zoom’ of the rugby club. The fields look great, but it’s as busy as ever since several football clubs are also playing their matches at the same time, making parking a real challenge.
The Mini’s first match is against ‘the Pigs’ from Arnhem, who have become somewhat of a “bogey team” over the years. They are always tough opponents — well-coordinated, fast, and with a strong drive forward. RCW would need a really good day to beat this resilient team, but in the first match, the Mini’s simply don’t have it. By halftime, they’re already far behind. The Pigs play fast and compact, and sometimes seem to have more players on the field than allowed! The pace is just too high for the Mini’s, and they spend much of the game chasing the opposition.
At this age level, there can be big differences in size and development — smaller kids alongside taller, stronger ones who have already had a growth spurt. The Pigs have a number of these larger players, which makes a big difference: more speed, more coordination, and they move across the field like a well-oiled machine. The match ends up being mostly setbacks, and RCW barely reaches the opponents’ try line. It’s a game to quickly forget, but also one to learn from. The proposal to start having Wageningen and Ede players train together from January 2026 seems like a good idea — they can get to know each other better, play more as a team, and RCW can become stronger.
There is a 45-minute break between the first and second match (an Apeldoorn team has joined, which means fewer matches but longer games). During the break, ball games are used to keep the Mini’s muscles warm. At 11:20, the last match begins against Apeldoorn. Having seen them play against the Pigs, these two teams are fairly evenly matched, and unfortunately, it’s predictable what happens next.
In this second match, luck is again not on our side. Apeldoorn plays the same style as the Pigs: compact, high pressure on the opponent’s half, and several “big bulls” in the team who crash through the defense. Points start flying against RCW quickly. Gradually, more determination and grit emerge from the Mini’s — a true “never give up” attitude — but it’s already too late. The second defeat is inevitable. The young referees, however, are excellent, ensuring smooth and fair matches — truly commendable!
It was a tough Saturday with only two matches. There was no chance of winning today, but it provided plenty of lessons for future improvement. At this age, enjoying the game is also very important, and fortunately, that joy was present. Of course, every child wants to win a game, but the delicious hotdog sandwiches afterward were a welcome and comforting end to a hard day — a wonderful, reassuring tradition!